موسيقي سنتي ايراني، شامل دستگاهها، نغمهها، و آوازها، از هزاران سال پيش از ميلاد مسيح تا به امروز سينه به سينه در متن مردم ايران جريان داشته، و آنچه دلنشينتر، سادهتر و قابلفهم تر بودهاست امروز در دسترس است، بخش بزرگي از
آسياي ميانه، افغانستان، پاکستان، جمهوري آذربايجان، ارمنستان، ترکيه، و يونان متأثر از اين موسيقي است و هرکدام به سهم خود تأثيراتي در شکل گيري اين موسيقي داشتهاند، از موسيقيدانها يا به عبارتي نوازندگان موسيقي در ايران باستان ميتوان به «باربد» و «نکيسا» و «رامتين» اشاره کرد.