نظریه مجموعه ها شاخهای از منطق ریاضی است که به مطالعه مجموعهها میپردازد. مجموعهها، گردایهای از اشیا هستند. هر چند هر نوعی از اشیا میتوانند یک مجموعه را تشکیل دهند، اما نظریه مجموعهها اغلب در مورد اشیا مرتبط با ریاضی به کار میرود. زبان نظریه مجموعهها را میتوان در تعریف تقریبا همه اشیا ریاضی به کار برد. مطالعه جدید بر روی نظریه مجموعهها توسط جورج کانتور و ریچارد ددکیند در دهه ۷۰ قرن ۱۸ میلادی شروع شد. بعد از کشف تناقضهای نظریه طبیعی مجموعهها، دستگاههای بنداشتی بی شماری در اوایل قرن ۲۰ مطرح شدند که معروف ترین آنها اصل موضوعه زرملو-فرانکل و اصل موضوعه انتخاب هستند. نظریه مجموعهها عموما به عنوان سیستم بنیادین ریاضیات در شکل نظریه مجموعههای زرمو-فرانکل همراه با اصل موضوعه انتخاب به کار میرود. ورای نقش بنیادینش، نظریه مجموعهها در جایگاه خود یکی از شاخههای ریاضی با جامعه پژوهش فعالی محسوب میشود. پژوهشهای معاصر در نظریه مجموعهها موضوعهای متنوعی را شامل میشود که از ساختار خط اعداد حقیقی تا مطالعه سازگاری اعداد بزرگ متغیر است.