Anna,
Hanna (
hebr. חַנָּה
hannāh – "łaska") –
imię żeńskie pochodzenia
hebrajskiego, które tłumaczy się jako "pełna wdzięku, łaski". W
Polsce imię Anna notowane jest od
1229 roku, zaś w formie Hanna – od
1311 roku, ze staropolskimi zdrobnieniami: Annusza, Hannula, Hannusza, Anica, Anka, Anuchna, Anula, Anulka, Anusza, Hanc(z)ka, Hania, Haniła(?), Hanka, Hanszka, Hanuchna, Hanula, Hanulka, Hanusza, Hanuszka, Hańka, Janka, Nuchna, Nutka. Nagłosowe
h- można wyjaśnić jako
przydech przed samogłoską znajdującą się na początku imienia lub jako wyraz wpływów
niemieckich. Forma Hanna, jakkolwiek stała się imieniem nadawanym samodzielnie, w dalszym ciągu wraz z pochodnymi formami – również w czasach współczesnych – występuje jako spieszczenie imienia Anna. Inne formy pochodne:
Anita,
Aneta,
Anika.