Apologetyka (łac.
apologeticum, z
gr. ἀπολογία) — dział
teologii (
teologia fundamentalna, której apologetyka jest wymiarem praktycznym) lub
literatury zajmujący się obroną
wiary, w szczególności chrześcijańskiej, przed zarzutami przeciwników oraz uzasadniający podstawowe prawdy wiary. Termin ten również dotyczyć może twórczości pisarskiej
apologetów. Mianem tym określa się pisarzy wczesnochrześcijańskich z II w. działających w okresie po
Ojcach Apostolskich. Zaliczani są do nich m.in.
św. Justyn,
Atenagoras z Aten,
Arystydes z Aten,
Teofil z Antiochii,
Tertulian,
Klemens Aleksandryjski,
Meliton z Sardes,
Tacjan Syryjczyk,
Minucjusz Feliks,
Apolinary z Hierapolis,
Kwadrat Apologeta.