Artemida (także
Artemis;
gr. Ártemis, łac. Diana) – w
mitologii greckiej bogini łowów, zwierząt, lasów, gór i roślinności; wielka łowczyni. Uważana również za boginię płodności, niosącą pomoc rodzącym kobietom. Podobnie jak
Apollo był bogiem
słońca i życia, tak Artemidę uznawano za boginię
księżyca i śmierci. Wierzono bowiem, że bliźniacze rodzeństwo charakteryzuje podobna konstrukcja duchowa. Ze względu na związek między obrotami księżyca a
przypływami i
odpływami morza Artemidę zaczęto uważać za bóstwo opiekuńcze rybaków. Jej atrybutami były łuk i strzały, a ulubionym zwierzęciem łania. Była córką
Zeusa i
Leto (Latony), siostrą bliźniaczką
Apollina. Należała do grona 12
bogów olimpijskich. Bogini-dziewica. Ulubionym zajęciem bogini było przemierzanie nocą dzikich górskich
dolin,
kotlin,
gajów i
lasów. Podróżowała zawsze w towarzystwie wiernych jej
nimf. Jej obecność najbardziej odczuwano w pobliżu
rzek i
źródeł, w okolicach podmokłych i bagiennych. Uważano, że to podczas księżycowych nocy bezpieczniejsi są podróżni i trzody – Artemida była bowiem postrachem dla groźnych zwierząt. Jej ukochanym terenem łowieckim była
Arkadia – dziewicza kraina wzgórz i zalesionych kotlin. Bliskie pokrewieństwo z Apollinem, a także afirmacja życia spowodowały, że uznano ją za wielką miłośniczkę
tańca i
muzyki.