Aubert, Obert (?) — męskie
imię germańskie, notowane w Polsce po raz pierwszy w
1229 roku w formie
Aubertus. Drugi człon imienia,
-bert, nie budzi wątpliwości. Wywodzi się on z pnia
bercht, pochodzącego od
germ. berhta — "jasny". Pierwszy człon natomiast jest interpretowany różnie. Według Zygmunta Klimka wywodzi się on od germańskiego
audha — "posiadanie, własność",
stsas. ōd,
stwniem. ōt — "posiadanie, dobrobyt". W Polsce człon ten występował w wariantach:
Od,
Ot,
Op,
Ut,
Ub,
Of,
O,
U,
Aud (ten ostatni w pisowni
romańskiej). Pierwszy człon zapisu
Aubertus Klimek kwalifikuje jako zawierający człon
audha w wariancie "O-".