Begrazing

Begrazing is het gebruik om gronden, weilanden, natuurgebieden door zoogdieren of soms door vogels te laten begrazen. Er zijn verschillende manieren van begrazing. Natuurbegrazing door in het wild levende zoogdieren is de oudste. Al millennia lang kennen veel samenlevingen de door een herder gescheperde kuddes van gedomesticeerd vee. Verder was de weidegang van runderen, waarbij de beesten alleen 's winters op stal stonden, een gezonde en economische wijze van veeteelt. Relatief nieuw is begrazing als beheersmaatregel door de inzet van speciaal voor natuurbeheer geschikte soorten vee, dit wordt ook wel natuurlijke begrazing genoemd. De dieren kunnen zich in natuurlijke kuddes het jaar rond vrijwel zelfstandig handhaven in een bepaald gebied. Het beheer met grote grazers is in Nederland en België pas na 1975 goed op gang gekomen. Drukbegrazing is een methode om een bodem sterk te verschralen zonder machinale verwijdering van de toplaag. Hiertoe rastert men veel dieren in op een relatief klein opppervlak. Ze worden zo gedwongen ook de minder geliefde delen van de vegetatie goed weg te vreten.