Dialekt mazowiecki (
dialekt mazowieski, gwara mazowiecka) – jeden z dialektów
języka polskiego. Dialekt mazowiecki obejmuje pn.-wsch. oraz środkową część Polski i jest najbardziej odrębnym z dialektów polskich (poza
kaszubskim uznawanym także za osobny język) i zarazem najbardziej ekspansywnym. W dialekcie mazowieckim występuje
mazurzenie,
fonetyka międzywyrazowa nieudźwięczniająca (ubezdźwięcznienie spółgłosek przed samogłoskami w nagłosie następnego wyrazu). Z innych ważniejszych cech należy wymienić asynchroniczną wymowę spółgłosek wargowych palatalnych (zmiękczonych). Największą odrębnością fonetyczną charakteryzują się Kurpie. Cechy charakterystyczne to m.in.:
- wymowa grup głosek ke, ge jak kie, gie, a kę, gę jak ke, ge (np.: nogie, rękie, kedy, kerować)
- brak zmiękczenia głoski l (a więc: lytr, lysa, lymuzyna);
- w zakresie fleksyjnym – końcówkę narzędnika liczby mnogiej –mi wymawia się –my.
Obecnie rzadko używa się dialektu mazowieckiego, na
Mazowszu mówi się przeważnie językiem literackim.