Etruria (
gr. Tyrrhenia, łac.
Etruria lub
Tuscia, od czego pochodzi
wł. Toscana) to
kraina historyczna w
starożytnej Italii, znajdująca się w środkowej części
Półwyspu Apenińskiego nad
Morzem Tyrreńskim, pokrywająca się ze współczesną
Toskanią i północnym
Lacjum. Kraina ta otoczona jest na północy i północnym wschodzie łańcuchem
Apeninów, na południu i wschodzie
Tybrem. Główna rzeka Arnus (
Arno). Kraj na ogół górzysty, na południu zaś ślady pochodzenia wulkanicznego. Liczne jeziora:
Trazymeńskie, Sabatyńskie i in. wypełniają wygasłe i zapadłe kratery. Wybrzeże morskie posiadało w starożytności gęste zaludnienie i uprawne grunta. Apeniny zapewniały budulec na mieszkania i okręty. Wyspa Ilva, dzisiejsza
Elba, dostarczała żelaza; w Etrurii znajdowano również
miedź i
ołów. W wielu miejscach pozostały potężne ruiny murów, świadczące o rozległości ówczesnych miast. Od około
1000 p.n.e. Etruria była zamieszkana przez
Etrusków. Od
III w. p.n.e. pod panowaniem
Rzymian.