Frankowie (łac.
gens Francorum lub
Franci) – nazwa zbiorcza określająca
zachodniogermańską federację plemion, u swoich, uchwytnych źródłowo, początków, tj. w III w. n.e., zamieszkującą tereny na północ i wschód od dolnego
Renu. Między trzecim, a piątym wiekiem część Franków najeżdżała terytorium
cesarstwa rzymskiego, gdy inna część weszła w skład rzymskich wojsk w Galii. Tylko
Frankowie saliccy utworzyli królestwo na terenach rzymskich. Pod wodzą rodzimej dynastii
Merowingów podbili niemal całą
Galię. Pod władzą
Karolingów państwo to stało się wiodącą siłą chrześcijańskiego Zachodu. Jego rozpad dał początek dwóm wiodącym siłom średniowiecza:
królestwu Francji i
Świętemu Cesarstwu Rzymskiemu.