Gajusz Juliusz Cezar (Gaius Iulius Caesar), ur.
12 lipca 100 p.n.e. (13 lipca 102 r. p.n.e. – koncepcja
Mommsena i
Diona) w
Rzymie, zm.
15 marca 44 r. p.n.e. w
Rzymie –
rzymski polityk,
wódz,
dyktator i
pisarz. Jeden z członków stronnictwa
popularów, spowinowacony z
Cynną i
Mariuszem. Po ich śmierci piastował kolejno urzędy
kwestora,
edyla,
pretora,
konsula i
dyktatora. Sławę zdobył dzięki namiestnictwu w
Galii i dzięki pomocy swych żołnierzy udało się mu pokonać opozycję, skupioną wokół senatu i
Pompejusza – tzw.
optymatów, aby następnie, po wieloletnich walkach, przejąć pełnię władzy w
Rzymie. Zamordowany w
idy marcowe przez senatorów pod przywództwem
Marka Brutusa oraz
Gajusza Kasjusza. W testamencie adoptował syna swojej siostrzenicy Gajusza Oktawiusza, późniejszego
Oktawiana Augusta, wyznaczając go na swego spadkobiercę.