Harmonika – jeden z
elementów dzieła muzycznego. Harmonika określana jest przez użytą w utworze
skalę dźwiękową,
fakturę (np. monodia, homofonia, polifonia) oraz — jeśli faktura utworu pozwala na takie określenie — przez sposób łączenia
wielodźwięków. W niektórych dziełach współczynnik harmoniczny jest dominujący (dzieła z okresu klasycyzmu oraz wczesnego romantyzmu, np. opera
Wolny strzelec Carla Marii von Webera), w niektórych jest równouprawniony z innymi czynnikami, np. czynnikiem melodycznym (dzieła okresu późnego baroku, np. preludia i fugi ze zbioru
Das Wohltemperierte Klavier Johanna Sebastiana Bacha), w niektórych dziełach albo nie jest on jeszcze rozwinięty (literatura renesansowa) albo też jest już w zaniku (literatura późnoromantyczna), w innych natomiast — jest on celowo zepchnięty na dalszy plan lub też unicestwiony (dzieła XX-wieczne, np. te reprezentujące linearyzm, takie jak
Ludus tonalis Paula Hindemitha).