Henryk I Brodaty (Jędrzych I Brodaty) (ur. między
1165 a
1170, zm.
19 marca 1238 w
Krośnie Odrzańskim) –
książę wrocławski w latach
1201-
1238,
opolski 1201-
1202,
kaliski 1206-
1207 i od
1234, władca
Ziemi Lubuskiej do
1206,
1210-
1218 i od
1230, od
1231 książę
krakowski, od
1234 w południowej
Wielkopolsce po rzekę
Wartę, od
1230 opieka nad
Opolem, od
1232 opieka nad
Sandomierzem, od
1234 pełnia władzy nad
Opolszczyzną (przekazanie Kazimierzowicom w zamian
ziemi kaliskiej pod swoim zwierzchnictwem), ze
śląskiej linii dynastii
Piastów, założyciel tzw. monarchii Henryków Śląskich.