Herb (nazwa przyjęta z niem.
Erbe "dziedzictwo") –
znak rozpoznawczo-bojowy, wywodzący się z symboliki heroicznej lub znaków własnościowych, od XII w. ustalany według ścisłych reguł
heraldycznych, pełniący funkcję wyróżnika osoby stanu
rycerskiego, później
szlacheckiego, także
rodziny,
rodu, organizacji kościelnej, mieszczańskiej bądź
cechu rzemieślniczego,
korporacji, miasta, jednostki podziału terytorialnego lub państwa.