De
historisch-kritische exegese is de uitleg van (vooral) Bijbelse teksten met behulp van de historisch-kritische methode. Deze
methode is onderdeel van de
literatuurwetenschap en de
geschiedkunde. Doorgaans beoefent men historisch-kritische exegese als Bijbelwetenschappelijk onderdeel van de
theologie. Het doel van de historisch-kritische exegese is om een (Bijbelse) tekst in zijn eigen historische context te verstaan en uit te leggen. Daarbij speelt de reconstructie van de ontstaansgeschiedenis van de tekst en diens verbondenheid met zijn historische situatie een bijzondere rol. Belangrijke methodische deeldisciplines van de historisch-kritische exegese zijn
tekstkritiek, inleidingswetenschap,
synchrone exegese,
diachrone exegese, traditiekritiek en
historische kritiek.