De
Mis in b-kleine terts van
Johann Sebastian Bach, beter bekend onder de 19e-eeuwse fantasiebenaming
Hohe Messe (
BWV 232) is de aanduiding voor een verzameling van meerstemmige toonzettingen van de vaste onderdelen van de Rooms-Katholieke
mis (
Ordo Missae), het zogeheten
Ordinarium. Dit bestaat van oudsher uit de onderdelen
Kyrie,
Gloria,
Credo,
Sanctus en
Agnus Dei die verspreid over een misviering aan bod komen. Bachs enige toonzetting van het 'klassieke' (dus gehele) Ordinarium behoort, strikt muzikaal gezien, tot het genre van de
Missa Solemnis of 'plechtige Mis'.