II etap reformy gospodarczej

Nazwa nowego programu ratowania gospodarki socjalistycznej PRL, powstałego po klęsce w realizacji dotychczasowych reform, które od tej pory otrzymały miano I etapu reform. Plan działań został przedstawiony w dokumencie „Program realizacyjny II etapu reformy gospodarczej”, który w przeważającej części powtarzał tezy „Kierunków reformy gospodarczej” (I etapu reformy) z 1981. Nowy plan kładł większy nacisk na stworzenie równych warunków ekonomicznych dla wszystkich sektorów własności, oraz wspieranie małych firm prywatnych. Proponowano także otwarcie polskiego obszaru gospodarczego dla kapitału zagranicznego. W stosunku do i tak niezrealizowanych zadań I etapu, zrezygnowano z wprowadzenia wolnych cen na dobra i usługi konsumpcyjne oraz z pełnej likwidacji centralnego rozdzielnictwa materiałów. Zmianą jakościową miało być odejście od strategii „małych kroków” w kierunku radykalizacji działań. W obliczu pogarszającej sie sytuacji gospodarczej Polski oraz istotnego spadku zaufania do gabinetu Messnera, 29 listopada 1987 przeprowadzono referendum, które miało zalegitymizować nowy program reform. Pomimo braku zakładanego poparcia (poniżej 50% uprawnionych do głosowania) rząd przystąpił do jego realizacji.