Inkuizicioni

Inkuizicioni (nga lat. inquirere, = hetoj) është një emërtim që lidhet me veprimtarinë e zhvilluar nga gjygje kishëtare të thirrura nga Kisha katolike romake, me detyrën e garantimit të njëqënies së besimit dhe shtypjen e herezisë nga vetë gjykata. Në qendër të inkuizicionit qëndronte hetimi dhe jo padia. Para gjygjit inkuizitiv (hetimor) dëshmitë nuk kishin asnjë rëndësi gjë që d.t.th. për provën e fajësisë apo pafajësisë mbetej vetëm mundësia e kallëzimit të dëshmitarëve. Për këtë arsye ecuria e gjygjit zgjaste shumë kohë dhe kërkonte pyetjen e gjithnjë e më shumë dëshmitarëve, gjë që nganjëherë përfshinte pyetjen e të gjithë popullsisë.