Jowisz,
Jupiter (łac.
Iuppiter) – w
mitologii rzymskiej bóg nieba, burzy i deszczu, najwyższy władca nieba i ziemi, ojciec bogów. Był źródłem władzy (łac.
imperium), jaką dzierżyli rzymscy urzędnicy. Rzymscy władcy i wodzowie starali się pozować na ludzkie ucieleśnienie czy odzwierciedlenie Jowisza. Pospolicie utożsamiany jest z greckim
Zeusem, z czasem przejął jego cechy. Atrybutami Jowisza były
piorun i
orzeł. Syn
Saturna. W rzeczywistości jest to (tożsamy z
Zeusem) praindoeuropejski bóg dziennego nieboskłonu, burzy i piorunów. Obie nazwy, grecka i łacińska, wywodzą się z praindoeuropejskiego imienia
Dieus ph2ter, co w wyniku różnych przekształceń fonetycznych dało łacińskie
Iuppiter (Iovis + pater). Od dopełniacza (
genetivus) tego imienia, brzmiącego
Iovis, pochodzi polskie imię tego bóstwa,
Jowisz.