De term
Keltische muziek is feitelijk een
hedendaagse, doch grove aanduiding van een grote groep van verschillende stijlen, waarbij men hoofdzakelijk doelt op de traditionele muziek uit
Ierland,
Schotland,
Wales en
Bretagne. Feitelijk is hier geen sprake van een muziekgenre, maar een aanduiding om een verzameling aan stijlen te duiden. Doordat platenmaatschappijen, muziektijdschriften en recensenten alle muziek uit Ierland en Schotland vaak samen onder één "Keltische" noemer proberen te brengen, worden allerlei stijlen en stromingen feitelijk op één hoop geveegd. Zo is er een tendens om zaken, zoals
mystiek,
new age-muziek,
fantasy,
middeleeuwen en de muziek van de “Keltische” streken, abusievelijk met elkaar te verwarren. In de sfeer van new age, bedoelt men bijvoorbeeld de muziek die als ontspannen, mystiek en verheffend wordt ervaren. Een recent voorbeeld in dit verband, is de
filmmuziek van
Howard Shore in
Peter Jacksons filmtrilogie
The Lord of the Rings. In de film zelf wordt de fantasy-wereld van Tolkien doorspekt met Keltische en Germaanse elementen. In muzikaal opzicht wordt dit nog eens extra ondersteund, deels vanwege de bijdrage van de Ierse groep
Enya, doch ook vanwege de in de film aangewende dansmuziek, waarin een Iers idioom valt te onderkennen.