Komórki tuczne (mastocyty) – komórki
tkanki łącznej oraz
błon śluzowych, mające okrągły lub owalny kształt, powstające z prekursorów
szpikowych (prawdopodobnie tych samych, co
bazofile), do miejsca ostatecznego osiedlenia docierają wraz z
krwią. Najczęściej można spotkać je w okolicy niewielkich naczyń krwionośnych w narządach stykających się ze środowiskiem zewnętrznym.
Jądro komórkowe jest niewielkie,
chromatyna skondensowana,
aparat Golgiego jest dobrze rozbudowany, pozostałe
organella są słabo rozwinięte. W
cytoplazmie znajdują się liczne, ciemne, zasadochłonne ziarna, mające właściwość metachromazji.
Błona komórkowa tworzy liczne
mikrokosmki. Ziarnistości mastocytów są bogate w
histaminę i
heparynę. Ponadto pobudzone wydzielają
prostaglandyny i
cytokiny (np.
interleukinę 4 i
TNF-α). Zawierają również
proteazy (np. tryptazę lub chymazę). Na ich powierzchni znajduje się receptor FcεRI wiążący
przeciwciała IgE. Mastocyty zostały odkryte i opisane po raz pierwszy przez
Paula Ehrlicha w 1876 roku.