Konrad I mazowiecki, także
Konrad I Mazowiecki (ur. zapewne w
1187 lub
1188, zm.
31 sierpnia 1247) – w latach
1194-
1200 współrządca razem z bratem
Leszkiem w
Małopolsce, na
Mazowszu i
Kujawach (według części historyków Kujawy Kazimierzowice otrzymali dopiero w
1198), od
1200 samodzielny książę kujawsko-mazowiecki,
1222-
1228 w
ziemi chełmińskiej, w latach
1229-
1232 regent w
Sandomierzu,
1229-
1231 i
1241-
1243 w
Krakowie, w
1231 odłączył
Sieradz i
Łęczycę od księstwa krakowskiego i przyłączył do Mazowsza, w
1233 podział z synami i rezygnacja z Kujaw i północnego Mazowsza (płockie na północ od
Wisły i
Bugu), od
1233 w
Żarnowie (dożywotnio), od
1241 w
Radomiu (dożywotnio).