Krajna –
kraina historyczna w Polsce, zamieszkana przez plemiona
słowiańskie, wcześniej będąca w kręgu germańskich kultur
wielbarskiej i
przeworskiej, a jeszcze wcześniej w kręgu najprawdopodobniej
kultury łużyckiej, początkowo część
Pomorza, w II poł. X wieku przyłączona do państwa
Polan, następnie utracona i odzyskana w I poł. XII wieku, później przyłączona do państwa
zakonu krzyżackiego, od
1314 przynależąca do
województwa kaliskiego i stąd jest często uznawana za część
Wielkopolski; w okresie
zaboru pruskiego część ówczesnej
pruskiej prowincji
Prusy Zachodnie; w
okresie międzywojennym wschodni obszar Krajny, który wszedł w skład państwa polskiego, wchodził w skład
województwa pomorskiego - część północna (od 1938 całość) i
województwa poznańskiego - część południowa; zachodni obszar Krajny, który pozostał w granicach
Niemiec przynależał administracyjnie do
Marchii Granicznej Poznańsko-Zachodniopruskiej, a od 1938 do
prowincji pomorskiej; obecnie należąca do województw:
kujawsko-pomorskiego (
Kamień Krajeński,
Sępólno Krajeńskie,
Więcbork,
Mrocza,
Nakło nad Notecią),
pomorskiego i
wielkopolskiego (
Złotów,
Krajenka,
Wysoka,
Wyrzysk,
Łobżenica). Nazwa Krajna pochodzi od historycznego położenia tego regionu na rubieży, na krańcu państwa
Polan.