Levieten

Levieten of de stam van Leví was een van de twaalf stammen van Israël. De Levieten waren van de geslachtslijn van Leví, de derde zoon van Jakob. De Levieten werden ook de "stand der hogepriesters" genoemd omdat ze in de tijd van Mozes in de woestijn door Jahweh gekozen zouden zijn, om in Gods tabernakel (Tent der Getuigenis) en later in de tempel te werken. De stam van Levi voltrok bijzondere religieuze diensten voor de Hebreeën en droeg politieke, militaire en economische verantwoordelijkheden. Bij de verovering van Kanaän kreeg hun stam geen afgebakend gebied toegewezen. Maar zij verwierven daarentegen wel het recht om tienden te heffen. Een Levitisch priester mocht geen buitenlandse vrouw huwen, zelfs geen vrouw van een andere stam van de Hebreeën. Toen het volk van Israël het gouden kalf ging aanbidden in de woestijn, was de stam van Leví de enige stam die niet meedeed (Exodus 32). Onder de Levieten waren ook muzikanten. Tijdens het offerritueel zong een koor van ten minste twaalf Levieten een psalm (voor elke dag van de week een andere), begeleid door strijkinstrumenten.