Lucjusz Munatius Plancus

Lucjusz Munatius Plancus (łac. Lucius Munatius Plancus, ok. 87 p.n.e. - ok. 15 p.n.e.) był rzymskim senatorem, konsulem w 42 r. p.n.e. i cenzorem w 22 r. p.n.e. razem z Emiliuszem Lepidusem Paullusem. Obok Talleyranda osiemnaście wieków później stanowi przykład osoby, która potrafiła przetrwać niesprzyjające okoliczności przez ciągłe zmiany sojuszy.