Lufa gwintowana – rodzaj
lufy, stosowanej w broni palnej już w połowie XV stulecia. W lufie tej znajduje się
gwint (skręcenie), które nadaje
pociskowi ruch wirowy, przez co jego lot jest znacznie bardziej stabilny dzięki efektowi
żyroskopowemu. Jej zaletą jest duża celność, jednak ze względu na długi czas nabijania stosowana była początkowo jedynie w broni myśliwskiej lub wyborowej (np.
arkebuzach). Powszechne stosowanie luf gwintowanych nastąpiło w drugiej połowie XIX wieku wraz z wynalezieniem
amunicji zespolonej i
broni odtylcowej.