Met
milieu intérieur of
inwendig milieu wordt de samenstelling (het milieu) van de
extracellulaire lichaamsvloeistoffen in een
meercellig organisme bedoeld. Het is een fundamenteel concept, dat stelt, dat alle cellen zich in een vloeibare omgeving bevinden, die de verspreiding van voedsel en de afvoer van afvalstoffen regelt. Het is een afkorting van het Franse
milieu de l’intérieur, "intern/inwendig milieu". De
Franse fysioloog Claude Bernard gebruikte de term vanaf 1854 in zijn werken en benoemde tevens hun vermogen de
weefsels en
organen te beschermen. Bernard gebruikte de term in het kader van de ontwikkeling van zijn nieuwe levenstheorie, die de traditionele ideeën van
vitalisme en
zelfgenezend vermogen (dat algemeen bekendstond als
vis medicatrix naturae) verving. Vermoedelijk heeft hij de term niet echt zelf bedacht, maar overgenomen van
histoloog Charles Robin.