Het
Nederlands verzet in de Tweede Wereldoorlog is de verzamelnaam voor alle personen en groepen die tijdens de
Tweede Wereldoorlog weerstand boden aan de
Duitse bezetting van
Nederland (1940-1945) en de
Japanse bezetting van
Nederlands-Indië (1942-1945). Het verzet kenmerkte zich in vergelijking met andere bezette landen door relatief weinig gewapend en gewelddadig verzet en een zeer succesvolle onderduik, die leidde tot een grote verzetsorganisatie, de
LO (Landelijke Organisatie voor Hulp aan Onderduikers). Uiteindelijk doken volgens het
NIOD 350 000 Nederlanders onder (een record in bezet Europa), waaronder 25 000 Joden.