Nowa Marchia (
niem. Neumark) – prowincja
Marchii Brandenburskiej, powstała w wyniku ekspansji margrabiów z
domu askańskiego w XIII i XIV w. na ziemie pogranicza zachodniopomorsko-wielkopolskiego. W tym okresie jej granicę na południu określała linia dolnej
Warty i
Noteci, na zachodzie Odra do okolic
Widuchowej, na wschodzie bieg rzeki
Drawy, na północy zaś wbijała się klinem w ziemie środkowego
Pomorza obejmując ziemię świdwińską. Nazwa „Nowa Marchia” ukształtowała się dopiero pod koniec XIV w., wcześniej tereny pogranicza pomorsko-wielkopolskiego określane były jako
terra trans Oderam, czy
marchia transoderana.