Ojcowie apostolscy – najstarsze pokolenie
pisarzy wczesnochrześcijańskich, którzy tworzyli bezpośrednio po czasach apostolskich (przełom I i II wieku, pierwsza połowa II wieku). Ojcowie apostolscy powoływali się na autorytet
apostołów Chrystusa, a niektórzy z nich byli bezpośrednimi uczniami apostołów (zwłaszcza
apostoła Jana). Nie byli oni zawodowymi pisarzami, ani
teologami, ich pisma nie pretendują do
kanonu Biblii. Twórczość Ojców Apostolskich obejmuje kilka dzieł (głównie listów poruszających sprawy dyscyplinarne), które poprzedzają działalność
apologetów (od 2 poł. II wieku). Wspomina o nich
Codex Sinaiticus - jeden z najważniejszych manuskryptów
Nowego Testamentu, jednak nazwa
Ojcowie Apostolscy używana była powszechnie dopiero od XVII wieku. Patrolog Cotelier, kierując się podobieństwem zachodzącym pomiędzy listami apostołów a pismami wczesnych teologów chrześcijańskich, stwierdził w
1672 roku, że teksty Ojców Apostolskich są wzorowane na listach pisanych przez apostołów.