Pagpapahid ng langis

Ang pagpapahid ng langis ay ang paglalagay ng langis ng oliba sa ulo ng isang tao, may sakit man o wala. Sa mga Ebreo, ang pagpapahid ng langis ay naging mahalaga sa pagtatalaga sa kabanalan: kaya ito ginamit sa pagtatalaga ng pinakapunong pari at ng mga banal na lalagyan. Sa katagalan, ang mga hari at propeta ay binigyan na rin ng karapatang makibahagi sa sakramentong ito. Mismong ibig sabihin sa literal ng titulong mesiyas ay "pinagpahiran ng langis." Sinasagisag ng gawaing ito ang "pagtulong ng espiritu ng Diyos upang makapagsagawa ang taong iyon ng isang natatanging tungkulin." Ayon kay Jose C. Abriol, isang larawan ang pagpapahid ng langis ng paghahanda para sa sakramento ng pagpapahid ng santo oleo o banal na langis sa may sakit, na tinatawag ding , isang salitang nagbuhat sa wikang Kastila; nagbuhat din sa Kastila ang pariralang "santo oleo".