Piotr Chanel (ur.
12 lipca 1803 w Clet w
diecezji Belley w
departamencie Ain, zm.
28 kwietnia 1841 na
Futunie w
Oceanii) – francuski
prezbiter,
misjonarz, święty
Kościoła katolickiego, pierwszy
męczennik Oceanii i
patron tego obszaru. Podstawową edukację zdobywał u ks. Trompier i w
seminarium duchownym w
Belley.
Święcenia kapłańskie otrzymał w 1827 roku obejmując po tym
parafię pod
Paryżem. W roku 1831 wstąpił do zgromadzenia marystów (
Society of Mary/Marist, S.M.) zajmujących się
misjami w kraju i za granicą a śluby zakonne złożył w 1836. Wówczas to bracia zakonni otrzymali
Nowe Hebrydy do
ewangelizacji. Przez kolejnych pięć lat Piotr był wykładowcą w seminarium w
Belley. W końcu wraz z drugim bratem zakonnym i
Anglikiem Tomaszem Boogiem udali się na wyspę Futunę
nawracać tubylców. Misjonarze szerzący
chrześcijaństwo, przyjęci początkowo przychylnie przez tubylców i władcę, stali się niewygodni dla Niuliki, który niedawno zniósł
kanibalizm na wyspie. Obawiający się utraty przywilejów władca, po tym jak jego własny syn chciał przyjąć
chrzest, nasłał siepaczy na Piotra a ci
ścięli mu głowę.