Pleistoseno

Ang Pleistoseno (Ingles: Pleistocene at may simbolong P_S) ang epoch na heolohiko na tumagal mula mga 2,588,000 hanggang 11,700 taon ang nakalilipas na sumasaklw sa kamakailang panahon ng paulit ulit na mga glasiasyon(pagyeyelo) ng daigdig. Ang Pleistocene ay hinango sa Griyegong (pleistos "karamihan") and (kainos "bago"). Ipinakilala ni Sir Charles Lyell ang terminong ito noong 1839 upang ilarawan ang strata sa Sicily na may hindi bababa sa 70% ng mga faunang molluska na namumuhay pa rin sa kasalukuyan. Ito ay nagtatangi ng epoch na ito mula sa mas matandang Plioseno na orihinal na inakala ni Lyell na pinaka-batang patong ng batong fossil. Ang Pleistoseno ay sumusunod sa Plioseno at sinusundan ng Holoseno. Ang Pleistoseno ang unang epoch ng Kwaternaryo o ikaanim na epoch ng era na Cenosoiko. Ang wakas ng Pleistoseno ay tumutugon sa wakas ng huling panahong yelo. Ito ay tumutugon rin sa wakas ng panahong Paleolitiko sa arkeolohiya. The end of the Pleistocene corresponds with the end of the last glacial period. Sa iskala ng panahong ICS, ang Pleistoseno ay nahahati sa apat na mga yugto: ang Gelasian, Calabrian, Ionian at Tarantian. Ang lahat ng mga yugtong ito ay inilalarawan sa katimugang Europa. Sa karagdagan sa subdisbisyong internasyonal na ito, ang iba't ibang mga subdibisyong pang-rehiyon ay kadalasang ginagamit. Bago ang isang pagbabago sa wakas ay kinumpirma noong 2009 ng International Union of Geological Sciences, ang hangganan sa pagitan ng Pleistoseno at ang naunang Plioseno ay itinuturing na nasa 1.806 at hindi 2.588 milyong taon BP. Ang mga publikasyon mula sa mga naunang taon ay maaaring gumait ng kahit anong depinisyon ng panahon.