Pogórze Izerskie (cz.
Frýdlantská pahorkatina, niem.
Isergebirgs-Vorland,
332.26) – północne przedpole
Gór Izerskich, zasięgiem obejmujące duży teren zawarty pomiędzy
Nysą Łużycką na zachodzie, a rzeką
Bóbr na wschodzie. Granica północna z
Niziną Śląsko-Łużycką jest umowna i wyznaczą ją
warstwica 200 m w okolicy
Bolesławca. Na wschodzie dolina Bobru oddziele je od
Pogórzem Kaczawskiem i
Górami Kaczawskiem. Na południowym wschodzie graniczy z
Kotliną Jeleniogórską wzdłuż wyraźnej krawędzi morfologicznej, pokrywającej się z geologiczną. Od południa, od
Gór Izerskich, oddziela je dyslokacja tektoniczna. Osią regionu jest rzeka
Kwisa przepływająca przez miasta:
Mirsk,
Gryfów Śląski,
Leśną,
Lubań i
Nowogrodziec.