Polskie Stronnictwo Ludowe „Wyzwolenie”

Polskie Stronnictwo Ludowe „Wyzwolenie” – chłopska lewicowa partia polityczna działająca w II Rzeczypospolitej, utworzona w 1915 r. (początkowo pod nazwą PSL w Królestwie Polskim). Ugrupowanie wydawało tytuł prasowy „Wyzwolenie”, od którego przyjęło nazwę w 1918 r. Program partii zakładał państwo ludowe, świeckie, z powszechną i darmową edukacją. PSL „Wyzwolenie” postulowało także przeprowadzenie radykalnej reformy rolnej. Od 1919 r. wchodziło w skład lewicy parlamentarnej, prowadziło współpracę z Polską Partią Socjalistyczną. Pierwszy prezydent RP, Gabriel Narutowicz został wysunięty na stanowisko głowy państwa przez PSL „Wyzwolenie”. W opozycji do rządu Chjeno-Piasta. Ugrupowanie poparło przewrót majowy w 1926 r. Początkowo udzielało poparcia sanacji, jednak w 1927 r. przeszło do opozycji względem obozu rządzącego. Od 1929 r. w Centrolewie. Część przywódców partii została osadzona w twierdzy brzeskiej i skazana w procesie brzeskim. W 1931 r., po połączeniu z PSL „Piast” i Stronnictwem Chłopskim utworzyło Stronnictwo Ludowe.