Ptah, ook gespeld als
Peteh was in de
Egyptische Mythologie in het
Oude Rijk de vergoddelijking van de primordiale wereld in de Enneadische
kosmogonie, dat letterlijk
Ta-tenen (of
Tathenen) werd genoemd met de betekenis van
verrezen land, of als
Tanen, met de betekenis van
ondergelopen land.