Ragtime is een
laatnegentiende-eeuwse Amerikaanse muziekvorm, die gekenmerkt wordt door
syncopische melodie en
begeleiding. Ragtime is één van de muzikale bronnen van de
jazz. In 1918 kwam het stuk
Rag-Time, door
Igor Stravinsky, uit; een stuk voor elf instrumenten, gebaseerd op de jazzmuziek van
New Orleans. Ragtime mag zelf echter niet als jazz beschouwd worden. Het ging aan de jazz vooraf. Wel zijn rags veelvuldig in door orkesten van oude stijl jazz gespeeld. Ook in de jazzrevivalperiode in de vijftiger jaren van de
twintigste eeuw was de muziek uit de ragtimeperiode vaak te horen, bewerkt voor
dixielandorkest. In Europa heeft met name de Engelsman
Chris Barber zich sterk ingezet voor de ragtime, door het met zijn dixielandorkest regelmatig ten gehore brengen van muziek uit de ragtimeperiode.