Romeins legioen

Het Romeinse legioen (Latijns legio, van legere = verzamelen) was de militaire basiseenheid in het Romeinse leger. De eenheid bestond uit circa 5000 tot 6000 (later 8000) infanteriesoldaten en meerdere honderden manschappen ondersteunende cavalerie, boogschutters, en lichte infanterie in de rol van verkenner. Legioenen hadden een naam en een nummer; ongeveer 50 zijn er bekend. Normaal gesproken waren er circa 30 plus hun hulptroepen in actieve dienst, uitbreidbaar indien nodig en mogelijk.

De Romeins legionair (ook wel gregarius miles (gewone soldaat) of legionarius miles) in de door Augustus hervormde legioenen was een plebejer, jonger dan 45 jaar, met Romeins burgerrecht die zich - meestal vrijwillig - opgaf om zijn betaalde dienstplicht te vervullen. Filosofen, grammaticaleraren, redenaars, priesters en artsen waren echter vrijgesteld van deze dienstplicht. Dit artikel schetst verder vooral de situatie in de eerste 150 jaar van onze jaartelling. Daarna veranderde het Romeinse leger drastisch.