Seleucydzi

Seleucydzi lub też Seleukidzi – dynastia hellenistyczna wywodząca się od jednego z dowódców Aleksandra Wielkiego, Seleukosa, który w wyniku wojen diadochów został władcą (w 312 p.n.e.) wielonarodowego, ogromnego imperium rozciągającego się od Azji Mniejszej na zachodzie do granic Indii na wschodzie. Już w III wieku p.n.e. w państwie pojawiły się tendencje separatystyczne, które skutkowały stopniowym zmniejszaniem się terytorium. Imperium Seleucydów przetrwało do roku 63 p.n.e., kiedy Pompejusz przyłączył jego resztki (obejmujące już tylko Syrię i Cylicję) do Rzymu (tereny wschodnie opanowali Partowie w II wieku p.n.e.).