Shakespeares late romances, vaak simpelweg "de romances" genoemd, zijn een groep stukken waarvan veel onderzoekers vermoeden dat het Shakespeares laatste toneelstukken zijn. Deze groep omvat Pericles, Prince of Tyre, The Winter's Tale en The Tempest, en vaak ook The Two Noble Kinsmen en Cymbeline. De term romances waarmee naar deze werken wordt verwezen, werd voor het eerst gebruikt in Edward Dowdens Shakespeare: A Critical Study of His Mind and Art (1875).