De
smriti zijn klassieke religieuze geschriften uit India. Het begrip komt van de
sanskriet wortel of
dhatu smr,
smarati, wat
zich herinneren betekent.
Smriti heeft dus betrekking op die geschriften waarmee men zich 'de oorspronkelijke wijsheid' herinnert. Ze staan vedisch tegenover de
sruti-geschriften, die weergeven 'wat gehoord werd' ofwel die teksten vormen die de klassieke geschriften van India, de
Veda's en de
Upanishads uitmaken, waarin resp. de mantra's, hymnen en gebeden staan voor de rituelen en de vedische basisfilosofie wordt besproken. Men spreekt in dit verband ook van het rechtstreeks van God gehoord hebben, en dat wat minder direct werd ervaren en herinnerd. De minder directe, vaak allegorische, ervaring van de
srmiti is er meer voor de gewone man. Tot de
smriti, die uit vele soorten van aanvullende geschriften (
sastra's) bestaan -zie onder-, behoren ook de
purana's, de verhalenbundels of bijbels en de
itihasa's, de individuele geschiedenissen. Er bestaan achttien grote en achttien kleine (
upa-)
purana's en de belangrijkste is de Bhagavata Purana ofwel het
Srimad bhagavatam, het 'Verhaal van de Fortuinlijke', met name de fortuinlijke in de persoon van de Vishnu-avatar
Krishna. Dezen worden ook wel
samhita's (tekstverzamelingen) genoemd. De
itihasa's, vormen de individuele geschiedenissen, zoals bijvoorbeeld de
Ramayana, dat het verhaal van de Vishnu-avatar
Rama beschrijft, en de
Mahabharata die het verhaal van de grote oorlog van India beschrijft die
Kali-yuga, het ijzeren of politieke tijdperk van de redetwist inluidde. Weer een onderdeel van dat laatste boek is de Bhagavad gita. De Bhagavad gita behoort dus tot de
smriti.