Sphenacodontia

Ang Sphenacodontia ay isang batay sa tangkay na takson na klado ng mga hinangong synapsida. Ito ay inilarawan nina Amson at Laurin (2011) bilang "ang pinakamalaking klado na kinabibilangan ng Haptodus baylei, Haptodus garnettensis at Sphenacodon ferox ngunit hindi ang Edaphosaurus pogonias". Ang mga ito ay unang lumitaw sa panahong Huling Pennsylvaniyano. Ang mga naglalarawang katangian nito ang isang kumapal na maxilla na makikita sa panloob na surpasiyo sa taas ng isang malaking harapang(caniniform) mga ngipin; at ang mga ngiping premaxillaryo na nakalagay sa mga malalim na butas. Ang lahat ng ibang(kapatid na pangkat at mas primitibo) mga kladong synapsida ay may mga ngipin na nakalagay sa mga mababaw na butas. Ang basal na Sphenacodontia ay binubuo ng transisyonal na ebolusyonaryong serye mula sa sinaunang mga pelycosauro hanggang sa mga inapong therapsida. Ang mga therapsida naman ang mga ninuno ng mga mas maunlad na anyo at sa huli ay ng mga mamalya. Maaaring sabihin na ang mga Sphenacodontian au proto-therapsids.