Een
Stalag, een
Duitse afkorting voor
Mannschaftsstamm- und Straflager (ook wel "Stammlager"), was een gevangenenkamp voor manschappen en onderofficieren die gedurende de
Tweede Wereldoorlog in Duitse
krijgsgevangenschap waren geraakt. Volgens de regels van de
Conventie van Genève moeten krijgsgevangen ver van het front onder vastgelegde omstandigheden worden vastgehouden. Capaciteitsproblemen leidden er tijdens de oorlog toe dat na
1940 ook krijgsgevangen officieren, eerder in "Oflags" (Offizier-Lager) gevangengezet, naar Stalags werden gebracht.