W nazewnictwie muzycznym, terminy
strona A i strona B (ang. A-side i B-side) odnoszą się do dwóch stron 7-calowej
płyty gramofonowej, na której
single nagrywane były już od lat 50. Nawiązują one do typów utworów umieszczanych na każdej ze stron: główna piosenka znajdowała się na stronie A, zaś strona B (nazywana też „flipside”) zawierała utwór mniej popularny (często nieobecny nawet na
longplayach wykonawcy).