Teodozjusz I Wielki, Flavius Theodosius, Theodosius I (ur. 11 stycznia347, zm. 17 stycznia395) – ostatni cesarz władający zarówno wschodnią jak i zachodnią częścią cesarstwa rzymskiego. Panował od 379 roku, początkowo wspólnie z Gracjanem (do 383) i Walentynianem II (do 392), później samodzielnie. Podczas jego rządów Goci przejęli kontrolę nad Ilirią i osiedlili się na południe od Dunaju w obrębie granic cesarstwa. Był autorem dekretów, które w praktyce uczyniły chrześcijaństwonicejskie religią państwową w Imperium Romanum.