Turska

Republika Turska (turski: Turkiye Cumhuriyeti) je granicna transkontinentalna parlamentarna republika, sa svojim manjim dijelom u jugoistocnoj Evropi (Balkan) i vecim dijelom u zapadnoj Aziji (Anadolija). Turska granici s osam zemalja: Bugarskom na sjeverozapadu, Grckom na zapadu, Gruzijom na sjeveroistoku, Armenijom, Iranom, Azerbejdzanom   na istoku i Irakom i Sirijom jugoistoku. Okruzena je Sredozemnim morem na jugu, Egejskim morem na zapadu i Crnim morem na sjeveru. Mramorno more, Bosfor i Dardaneli (koji zajedno cine turski tjesnac) dijele Tursku na Trakiju i Anatoliju, tj. odvajaju Evropu od Azije. Turska se nalazi na raskrizju Evrope i Azije i zemlja je znacajnog geostrateskog znacaja. Naseljena je jos od paleolitika, ukljucujuci i raznovrsne stare anatolijske civilizacije, Eoljane, Jonske Grke, Tracane i Perzijance. Nakon sto je Aleksandar Veliki osvojio ovo podrucje isto je helenizirano, sto je nastavljeno tokom rimske vladavine i prijelaza u Bizantijsko carstvo. Seldzuski Turci su poceli naseljavati ove prostore u 11. stoljecu, cime zapocinje procesa turkizacije koja je uveliko ubrzana seldzuskom pobjedom nad Bizantijcima u bitci kod Mancikerta 1071. godine. Seldzuci su vladali Anadolijom sve do invazije Mongola 1243. godine, nakon cega su se raspali na nekoliko manjih turskih bejlika. Pocevsi od kraja 13. stoljeca, Osmanlije su ujedinili Anadoliju i stvorili carstvo koje ce obuhvacati veci dio jugoistocne Evrope, zapadne Azije i sjeverne Afrike, postajuci tako velesila u Evroaziji i Africi tokom ranog novog vijeka. Carstvo je doseglo vrhunac svoje moci, izmedu 15. i 17. stoljeca, posebno za vrijeme vladavine Sulejmana Velicanstvenog (1520-1566). Nakon druge osmanlijske opsade Beca 1683. godine i kraja Velikog turskog rata 1699. godine, Osmanlijsko carstvo je uslo u dugo razdoblje opadanja moci. Reforme Tanzimata iz 19. stoljeca, koje su imale za cilj moderniziranje osmanlijske drzave, pokazale se neadekvatnim u vecini podrucja a nisu uspjeli zaustaviti raspad carstva.