Unia lubelska –
umowa międzynarodowa między
Koroną Królestwa Polskiego a
Wielkim Księstwem Litewskim zawarta 1 lipca 1569 na
sejmie walnym w
Lublinie. Określana jako
unia realna, w odróżnieniu od poprzednich, wiążących oba państwa tylko osobą władcy (
unia personalna). Została przyjęta
28 czerwca, a podpisana
1 lipca 1569, ostatecznie
ratyfikowana przez króla
4 lipca 1569. W jej wyniku powstało państwo znane w
historiografii jako
Rzeczpospolita Obojga Narodów – ze wspólnym monarchą, herbem,
sejmem,
walutą,
polityką zagraniczną i obronną – zachowano odrębny skarb, urzędy, wojsko i sądownictwo.