Xenocrates (Grieks: Ξενοκράτης) (ca. 400 v.Chr.- ca. 314 v.Chr.) van Chalcedon was een Griekse filosoof en wiskundige, die na Speusippos de leider (scholarch) van de platoonse Academie werd. Zijn leer vertoont zowel kenmerken van die van Plato als die van Pythagoras. De theorieën die hij ontwikkelde aan de Akademeia zouden een belangrijke invloed uitoefenen op zowel het midden-platonisme als op het stoïcisme.