Zeloci (
gr. ζηλωται,
zelotai;
hebr. קנאים,
kannaim – gorliwi) – ugrupowanie polityczno-religijne w rzymskiej
Palestynie. Stawiali sobie za cel walkę z
Rzymianami oraz
Żydami, którzy kolaborowali z okupantem. Stronnictwo uformowało się w północnej
Galilei. Na jego czele stał
Ezechiasz i jego synowie. Byli zdania, że poddanie się niewoli oznacza zaparcie się Boga — jedynego Pana. Wierzyli również, że przez walkę przyspieszą przyjście
mesjasza.