connector (taalkunde)

Een connector is in de tekstlinguïstiek een woord dat twee hoofdzinnen of een hoofd- en bijzin met elkaar verbindt, over het algemeen een voegwoord of bijwoord. Connectoren worden met name gebruikt voor het vormen van samengestelde zinnen. Op iets hoger niveau vormen ze het primaire middel voor het bereiken van cohesie binnen een tekst. Op nog hoger niveau kunnen ze ook aan de basis liggen van coherentie, hoewel dit laatste ook door middel van andere talige elementen kan worden bereikt.